Op het platteland in Tanzania weten de mensen niet wat dat is: een albino. Als er een albino kind geboren wordt, vinden mensen dat eng. De familie wordt gemeden, de ouders houden hun kind zoveel mogelijk thuis, er ontstaan problemen in de familie zelf of er wordt juist jacht op hen gemaakt.  Het hoge aantal mensen met albinisme in Tanzania is te verklaren doordat het in Tanzania niet ongebruikelijk is te trouwen met familieleden, waardoor het recessieve gen vaker tot uiting komt. Een kind van ouders met een donkere huidskleur kan daardoor als albino baby ter wereld komen. Vooral uit Tanzania, waar het aantal albino’s veel groter is dan bijvoorbeeld in Burkina Faso (170.000 in Tanzania, 500 in Burkina Faso), hoor je de verhalen over moordpartijen op albino’s door toverdokters.  Traditionele ‘toverdokters’ geloven dat albino’s magische krachten bezitten. Lichaamsdelen van albino’s kunnen je rijk maken, daarom wordt er van benen, haren, handen en bloed drankjes gemaakt, of bedeltjes. Albino’s zijn hun leven niet veilig.  Ouders stoppen uit angst, en op aanraden van de Tanzaniaanse politie, hun albinokinderen in speciale kampen. Daar zijn ze immers veiliger dan thuis in het dorp.

In Kabanga is in 1996 een Albino centrum gebouwd waar naast dove en blinde kinderen zo’n 105 kinderen met albinisme worden opgevangen. Albino kinderen worden hier door hun ouders achtergelaten door o.a. gebrek aan geld, maar vaak ook vanwege de angst dat hun kinderen wat aangedaan zal worden en soms ook vanwege schaamte. Daarna zoeken de ouders hun kind vrijwel niet meer op. Ze zijn volledig afhankelijk.
Via een hartenkreet maakten we kennis met de Groninger studenten verpleegkunde Ellen, Lieske en Ylse. Zij vertrokken naar Tanzania met het doel om een stage te lopen in een ziekenhuis in Kabanga.

Hartverscheurend…

Ze vonden de situatie die ze daar aantroffen hartverscheurend. Het ergste vonden ze de geur van urine en ontlasting die je ruikt bij binnenkomst. Dat die kinderen daarin slapen, is onmenselijk. Wij konden de stank amper verdragen.” De kinderen krijgen regelmatig malaria omdat er onvoldoende klamboes zijn. De kinderen met een fysieke of geestelijke beperking kruipen door het stof om dat er onvoldoende rolstoelen zijn. De kinderen krijgen huidkanker omdat er buiten onvoldoende beschermde plekken tegen de zon zijn. Ze kunnen naar school maar er is niet voldoende schoolmateriaal. Daarnaast is er een slechte hygiëne omdat de conditie van het sanitair heel erg slecht is.

Iedereen kan wel iets kleins doen..

Je kunt de wereld niet verbeteren, maar iedereen kan wel iets kleins doen om het wat dragelijker te maken. Daarom zette het drietal zich intensief voor het centrum in.
Samen met hen kijken we als stichting Hart voor Kinderen wat we voor deze kinderen kunnen betekenen. En samen met u als donateurs in Nederland doen we een dringende oproep om hulp in de erbarmelijke omstandigheden van dit centrum om zo doende het verschil te maken in de levens van deze kansloze kinderen. Van niets naar iets! Daar willen we ons van harte voor inzetten! Dankzij een grote gift van een donateur in Nederland is elke slaapplek in het centrum nu bijvoorbeeld voorzien van een klamboe. (muskietennet) Een goede start. Hartelijk dank!